Σχετικά με το δημοτικό συμβούλιο για το νοσοκομείο Νάξου και Μιρών Κυκλάδων

«Αν είναι να συγχωνευτεί το νοσοκομείο Νάξου με αυτό της Σύρου, εμείς λέμε να συγχωνευτεί η Σύρος με τη Νάξο» Τάδε έφη ο δήμαρχος Νάξου.

Ως γνωστόν, οι προσωπικότητες που συνθέτουν το μωσαϊκό των τοπικών αρχών δεν φημίζονται ούτε για την ευστροφία τους, ούτε πολύ περισσότερο για την πολυπλοκότητα της σκέψης τους. Έτσι λοιπόν, όταν επινοήσουν μια ατάκα που τους φαίνεται πιασάρικη την επαναλαμβάνουν διαχρονικά και κοκορεύονται σαν παραφουσκωμένα παγώνια.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο δήμαρχος μάς υπενθύμισε την περασμένη Παρασκευή την αξέχαστη ρήση που είχε εκστομίσει τον Αύγουστο του 2011 στο περιφερειακό συμβούλιο, όταν συναντήθηκαν για να συζητήσουν μεταξύ άλλων και τις συγχωνεύσεις των νοσοκομείων. Στόχος του ήταν να υπερθεματίσει και, με τον επικοινωνιακό αυτό λαϊκισμό, να ερεθίσει τα τοπικιστικά αντανακλαστικά των ναξιωτών. Δυο χρόνια αργότερα το νοσοκομείο της Νάξου βρίσκεται ένα βήμα πριν τη διάλυση και όλο αυτό το διάστημα ο δήμαρχος ποιεί τη νήσσαν.

Το κλίμα στο δημαρχείο ήταν συναινετικό. Γιατροί της ηγεσίας του νοσοκομείου, φορείς, το εργοδοτικό σωματείο, η δημοτική αρχή και η μείζονα πλειοψηφία επέδειξαν αγωνιστικό πνεύμα. Καταδίκαζαν την υποβάθμιση του νοσοκομείου, εξέφρασαν την έκπληξή τους για τις εξελίξεις και αποφάσισαν να ακολουθήσουν την πεπατημένη συνταγή «αγώνα» που χάραξαν με το σμυριδικό: Με λίγα λόγια, επιτροπή που θα συναντήσει τον υπουργό, υπομνήματα και άντε και καμιά νομική ένσταση στην απόφαση της συγχώνευσης. Όπως και στο σμυριδικό, η επιτυχία είναι εξασφαλισμένη. Η πρόταση του σωματείου βάσης του νοσοκομείου για παναξιακή απεργία και συλλαλητήριο θάφτηκε. Άλλωστε αυτοί ξέρουν να κινητοποιούνται όταν διακυβεύονται τα συμφέροντα των φίλων τους μεγαλοεργολάβων σε έργα αμφίβολης σκοπιμότητας και ωφέλειας….

Στο δημοτικό συμβούλιο της Παρασκευής παίχτηκε μια ακόμη παράσταση στο μεγάλο θέατρο υποκρισίας του δημαρχείου. Όλοι αυτοί που επί τόσα χρόνια έχουν πιαστεί από την οσφυοκαμψία στους πολιτικούς τους προϊσταμένους, που στηρίζουν και εφαρμόζουν σε τοπικό επίπεδο τις πολιτικές της εξαθλίωσης και της διάλυσης κάθε προνοιακής δομής εξανίστανται για τη σημερινή κατάντια. Οι νεροκουβαλητές στο μύλο της υποταγής στο ντόπιο και υπερεθνικό κεφάλαιο, αυτοί που ιδιωτικοποιούν κάθε κοινωνική υπηρεσία παριστάνουν ότι εκπλήσσονται για την κατάρρευση του συστήματος υγείας στο νησί και τις Μικρές Κυλάδες.

Είναι οι ίδιοι που στο προαναφερθέν περιφερειακό συμβούλιο φυγάδευαν και καθυστερούσαν την άφιξη του κυρίου «ναι σε όλα» βουλευτή Π.Ρήγα, ή προστάτευαν από τους προπηλακισμούς τον, τότε πολύφερνο, σημερινό υπουργό ανεργίας και φτώχειας Βρούτση. Αυτοί οι κύριοι μιλούσαν στο δημοτικό συμβούλιο για «αγώνες» ευτελίζοντας μαζί με τις ζωές μας και τις λέξεις, και τις έννοιες. Αλλά μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια. Ούτε λέξη αυτοκριτικής για τις ευθύνες τους ή για την απραξία τους –όχι ότι το περιμέναμε, βέβαια- συνεχίζουν να εμπαίζουν την κοινωνία κανονικότατα. Έχουν στήσει μια συλλογική κολυμβήθρα του Σιλωάμ και αναβαπτίζονται μαζί με τα ανομήματά τους, ποντάροντας στη συλλογική αφασία, την κοντή μνήμη, την τηλεοπτική θολοκουλτούρα και τον ακραίο συντηρητισμό που επιβάλλεται από τα πάνω.

Έχουν εγκαινιάσει το νοσοκομείο δυο-τρεις φορές (έχουμε χάσει το λογαριασμό) το οποίο όμως ποτέ δεν λειτούργησε σαν τέτοιο. Εγκληματούν κατά της ναξιακής κοινωνίας, βάζουν σε κίνδυνο ζωές και μας πουλάνε τώρα αγανάκτηση.

Η διάλυση του νοσοκομείου δεν ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία. Οι συγχωνεύσεις, οι περικοπές, οι τμηματικές ιδιωτικοποιήσεις με τους νόμους του Λοβέρδου, το εφαρμοστικό, τα μνημόνια και τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου είναι η σκληρή πραγματικότητα που επέβαλαν οι κυβερνήσεις Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά, Βενιζέλου και Κουβέλη - ο εσμός δηλαδή των σύγχρονων κατσαπλιάδων και των υποστηριχτών τους.

Πώς να γίνει λοιπόν πιστευτός αυτός ο συρφετός των παραγοντίσκων, (κρατικοδίαιτων τεχνοκρατών και συνδικαλιστών, επιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται στην πολιτική και κάθε λογής λιμοκοντόρων που θέλουν να διασφαλίσουν το κοινωνικό και ταξικό τους status) που αποτελούν την τοπική εξουσία; Έχουν πιάσει το μοιρολόι για το νοσοκομείο σήμερα, ενώ οι ίδιοι έσκαψαν το λάκκο του ασθενή και του δώσανε και την κλωτσιά να μπει μέσα. Οι μόνες τους απαντήσεις θυμίζουν έντονα δεκαετίες του ’50 και του ’60: Να πιάσουμε το βουλευτή, τον υπουργό μας… δηλαδή γύρω γύρω να ‘ναι Σάββατο και στη Νάξο Κυριακή, κατά το γνωστό ανέκδοτο.

Την ίδια ώρα που καταργούνται τα επιδόματα ανεργίας στους εποχικούς εργαζόμενους, που η οικοδομή έχει πατώσει, που οι εργαζόμενοι στον τουρισμό δουλεύουν μαύρα και με μισθούς πείνας, που τα μικρομάγαζα κλείνουν το ένα μετά το άλλο, που η φαρμακευτική κάλυψη εξανεμίζεται, που τα ιδιωτικά ιατρικά κέντρα ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια εκμεταλλευόμενα τη διάλυση του δημόσιου συστήματος περίθαλψης, αυτοί κοιμούνται τον ύπνο του αδιάφορου.

Η Ανοιχτή Συνέλευση με αφετηρία το περιφερειακό συμβούλιο του Αυγούστου του ’11 έχει πραγματοποιήσει συνεχείς πολύμηνες παρεμβάσεις, είτε με τη συμμετοχή της στην επιτροπή αγώνα, είτε με τις δικές της δυνάμεις, για το ζήτημα τόσο της κατάρρευσης όσο και της ιδιωτικοποίησης των δημόσιων υπηρεσιών υγείας. Με εβδομαδιαίους αποκλεισμούς του εισπρακτικού μηχανισμού, με την διαρκή ενημέρωση του κόσμου, με την εκδήλωση που οργάνωσε τον Ιούνη του ’12 και στην οποία συμμετείχαν και γιατροί και υγειονομικοί αγωνιστές από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη είναι παρούσα στον αγώνα για δωρεάν ποιοτική δημόσια περίθαλψη χωρίς προϋποθέσεις και χωρίς διακρίσεις.

Με αυτές τις κινητοποιήσεις πετύχαμε να σταματήσει το Νοσοκομείο Νάξου να χρεώνει στους ασθενείς τις μικροβιολογικές εξετάσεις, κάτι που γινόταν από τον υπερβάλλοντα ζήλο της διοίκησης, καθώς επίσης έγινε γνωστό ότι στα επείγοντα απαγορεύεται να πληρώνει ο ασθενής. Παράλληλα ενημερώθηκε η τοπική κοινωνία ότι οι χρόνια ασθενείς δεν πρέπει να πληρώνουν το πεντάευρο για τη συνταγογράφηση. Μικρές νίκες που μπορούν να είναι προανάκρουσμα για μεγαλύτερες επιτυχίες εάν συγκροτηθεί ένα ευρύ ταξικό και κοινωνικό μέτωπο για να ανατραπεί αυτή η κατάσταση όχι μόνο στον τομέα της υγείας αλλά σε κάθε πεδίο της κοινωνικής ζωής, μέχρι τη συνολική ανατροπή του σάπιου πολιτικού και οικονομικού συστήματος. 

Ανοιχτή Συνέλευση Νάξου

21/01/2013