ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Η ίδρυση του ΕΣΥ στις αρχές του ’80 και η ιδρυτική του διακήρυξή μιλούσε για δωρεάν υγεία και περίθαλψη για όλους, με την ίδρυση Νοσοκομείων και Κέντρων Υγείας στην επαρχία, δίνοντας σημασία στην Α βάθμια και Β βάθμια περίθαλψη, αλλά και προβλέποντας κι άλλες παροχές και υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας.

Πολύ σύντομα ωστόσο, το ιατρο-βιομηχανικό σύμπλεγμα μαζί με τις εκάστοτε κυβερνήσεις έστησαν ένα χορό οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων, αυξάνοντας μεν τις παροχές αλλά για το δικό τους όφελος. Πχ: το να φτιάξεις ένα καινούργιο νοσοκομείο, θεωρείται προς το συμφέρον των πολιτών, το να λειτουργεί όμως αυτό σαν το προσωπικό μαγαζί του εκάστοτε διοικητή, ιατρού, πολιτικού και όποιων άλλων σκοτεινών συμφερόντων, έχει τεράστια διαφορά και σημασία.

Βέβαια, να μην ξεχνάμε ότι μεγάλο κομμάτι στον προϋπολογισμό για την υγεία είναι πληρωμένο από τον ίδιο τον εργαζόμενο με τις ασφαλιστικές του εισφορές και λειτουργεί ανταποδοτικά. Άρα, τίποτα δεν μας χαρίζεται, αλλά, αντιθέτως, δικαιούμαστε την δημόσια περίθαλψη και πρόνοια γιατί, πολύ απλά, την έχουμε ήδη πληρώσει και συνεχίζουμε να την πληρώνουμε πολύ ακριβά.

Σαν συνέχεια της επίθεσης στον δημόσιο χαρακτήρα του ΕΣΥ που έχει ξεκινήσει από τη δεκαετία του ’90 προκειμένου να προωθηθεί η πολιτική της ελεύθερης αγοράς, φτάνουμε στην σημερινή εποχή του ΔΝΤ και του μνημονίου, όπου η περίθαλψη -μαζί με την κοινωνική πρόνοια- δέχονται τη χαριστική βολή. Καλούνται λοιπόν αυτοί οι τομείς να πληρώσουν ένα μεγάλο μερίδιο από τα "σπασμένα", όπως μας λένε οι ίδιοι που δημιούργησαν το πρόβλημα.

Αξίζει, ίσως, να αναφερθούν μερικά στοιχεία από την εφαρμογή του Μνημονίου, του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος και του δεύτερου Μνημονίου:

1. Με το σχέδιο συγχωνεύσεων των νοσοκομείων του ΕΣΥ, αυτά μειώθηκαν από 137 σε 83 (από 46.000 κλίνες σε 35.000) σε μια διετία ήδη, ενώ την ίδια στιγμή παραχωρούνται κλίνες σε ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες. Αυτή η κατάσταση έχει προκαλέσει σημαντικές δυσλειτουργίες στην παροχή υπηρεσιών περίθαλψης, ιδιαίτερα στην επαρχία. Τον Αύγουστο εξαγγέλθηκαν μαζικές συγχωνεύσεις των προνοιακών φορέων (από 94 σε 22-26).

2. Με την απόφαση της 26ης/08 του Φ. Σαχινίδη οι περισσότεροι Οργανισμοί (ΝΠΙΔ κ.λπ.) του υπ. Υγείας υπέστησαν περικοπές της τάξης του 45% του ετήσιου προϋπολογισμού τους για το έτος 2011. Στον χρόνο προετοιμασίας και ψήφισης του δεύτερου Μνημονίου, οι εγκεκριμένοι προϋπολογισμοί των φορέων Υγείας και Πρόνοιας μειώθηκαν δραματικά (π.χ. επιχορήγηση ΝΠΔΔ αθροιστική μείωση 50%, υπερωρίες προσωπικού ΕΣΥ μείωση 40%, εφημερίες γιατρών ΕΣΥ μείωση 20%, ΝΠΔΔ πρόνοιας, μείωση 44%, μονάδες ψυχικής υγείας μείωση 52%, κέντρα πρόληψης μείωση 40%, ΟΚΑΝΑ μείωση 33%, ΚΕΘΕΑ μείωση 20% κ.ο.κ.).

3. Οι μισοί σχεδόν από τους 151 φορείς που πρωτοτέθηκαν σε καθεστώς «εφεδρείας» ανήκαν στο χώρο της Υγείας και της Πρόνοιας.

4. Απαγορεύτηκαν οι προσλήψεις.

5. Επίσης, στο τέλος του 2011 δόθηκε στη δημοσιότητα μια πρώτη λίστα με «ενοποιημένες» (προς τα κάτω) καλύψεις του ΕΟΠΥ για βοηθήματα κύησης και μητρότητας, φυσιοθεραπείες, λογοθεραπείες, ψυχοθεραπείες κ.ο.κ.: Κι αυτά πολύ γρήγορα φάνηκε πως ήταν μόνο η αρχή! Στη συνέχεια η ολοκλήρωση του Κανονισμού Παροχών του ΕΟΠΥΥ επιβεβαίωσε την εισαγωγή συμμετοχής των ασφαλισμένων (25% στο φάρμακο και 15% στις εξετάσεις) εκεί που οι παροχές ήταν πριν δωρεάν, αποκλείστηκε μια σειρά αποκλεισμών φαρμάκων από την κάλυψη του ΕΟΠΥΥ, ενώ με σωρεία γραφειοκρατικών εμποδίων εξωθούν τον κόσμο να στραφεί στην απευθείας αγορά φαρμάκων και υπηρεσιών περίθαλψης.

6. Τέλος, έγινε η εισαγωγή των Κλειστών Ενοποιημένων Νοσηλίων (KEN),
 δηλαδή η τιμολόγηση κάθε ασθένειας και κάθε χειρουργικής πράξης καθορίζεται στα νοσοκομεία με βάση τα ιδιωτικά κέντρα. Πχ, νοσηλεύεσαι για πνευμονία, οπότε το ταμείο καλύπτει 5 μέρες νοσηλεία. Αν υπερβείς τις μέρες νοσηλείας,  αυτές θα πρέπει να πληρωθούν, αν όχι από το ταμείο, από τον ίδιο τον ασθενή. Η ίδια νοοτροπία και στις χειρουργικές πράξεις, δηλ αν χρειαστούν περισσότερες επεμβάσεις από την αρχική εκτίμηση τότε θα πρέπει να πληρωθούν έξτρα. Δηλαδή, διαμορφώνουν μια πρακτική ώστε να εμπεδώσει ο κόσμος τη λογική του κόστους της περίθαλψης, όπως ακριβώς συμβαίνει στον ιδιωτικό τομέα, με το πρόσχημα της "τακτοποίησης" των αυθαιρεσιών (οι οποίες πράγματι συμβαίνουν στα δημόσια νοσοκομεία). Λες και φταίνε οι ασθενείς για την άσχημη κατάσταση που επικρατεί και, από τη άλλη, σάμπως και δεν πληρώνουμε τις ασφαλιστικές εισφορές για να καλύπτουν τα πάντα για την περίθαλψη, μας ζητάνε και τα ρέστα...επιπλέον. Η σχεδιαζόμενη ομοιόμορφη εφαρμογή τους σε δημόσια νοσοκομεία και ιδιωτικές κλινικές, εκτός από «δωράκι» στους μεγαλοκαρχαρίες της ιδιωτικής περίθαλψης, αποσκοπεί (όπως, εξάλλου, αναφέρεται ρητά στο κείμενο του δεύτερου Μνημονίου) στην ολοκληρωτική εκμηδένιση της άμεσης κρατικής επιχορήγησης στα νοσοκομεία του ΕΣΥ.

Όλα αυτά που προαναφέραμε δεν αφήνουν περιθώριο για καμία βελτίωση, αντιθέτως το νομοσχέδιο του Λοβέρδου είναι ξεκάθαρο: το 20% των νοσοκομείων του ΕΣΥ θα κλείσουν και από την επόμενη μέρα των εκλογών μπορούν και ιδιώτες ιατροί με μπλοκάκι να παρέχουν τις υπηρεσίες τους εντός των δημοσίων νοσοκομείων, Κ-Υ κλπ. Με λίγα λόγια βαδίζουμε ολοταχώς προς την πλήρη ιδιωτικοποίηση της περίθαλψης.

Και ενώ όλα αυτά είναι γεγονός, σε τοπικό επίπεδο, στο ΓΝ-ΚΥ Νάξου, ήρθε ο καινούργιος οργανισμός να μας πει ξεκάθαρα ότι δεν πρόκειται ποτέ να λειτουργήσουν τα χειρουργεία, η αιμοδοσία, ο τεχνητός νεφρός, η κεντρική παροχή οξυγόνου, η αποστείρωση, επειδή δεν θα γίνουν οι προσλήψεις του απαραίτητου ιατρικού, νοσηλευτικού, τεχνικού και διοικητικού προσωπικού και δεν θα εφαρμοστούν όλα τα απαραίτητα που χρειάζονται σε υποδομές, ώστε να μπορεί να λειτουργήσει το νοσοκομείο σωστά προκειμένου να ανταποκριθεί στις προσδοκίες και τις ανάγκες κατοίκων της Νάξου. Πρόκειται για ένα σενάριο το οποίο επαναλάμβαναν οι τοπικοί πολιτευτές εδώ και χρόνια, αλλά ποτέ δεν έγινε πραγματικότητα, και με τις σημερινές συνθήκες έχει γίνει άπιαστο όνειρο.

Το νοσοκομείο σταδιακά αποδιοργανώνεται λόγω της υποχρηματοδότησης, (προτελευταίο στη λίστα των χρηματοδοτήσεων του υπουργείου), και, αναγκαστικά, οι ασθενείς οδηγούνται προς τον ιδιώτη. Κι όποιος δεν έχει να πληρώσει….καλύτερα να προσέξει να μην αρρωστήσει. Παράλληλα, βλέπουμε στο νησί ένα δυνασανάλογα μεγάλο ποσοστό ιδιωτών γιατρών σε σχέση με τον πληθυσμό, ενώ τα πέντε ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα σημαίνουν πολλά.

Η συγχώνευση Νάξου και Σύρου αποτέλεσε την οριστική τροχοπέδη ώστε να μην μπορεί να λειτουργήσει αυτόνομα το νοσοκομείο, ούτε να χαράξει και να διεκδικήσει τους δικούς του στόχους: Να γίνει δηλαδή ένα πρωτοβάθμιο νοσοκομείο με δυνατότητες δευτεροβάθμιας αντιμετώπισης για κάποια περιστατικά και να λειτουργήσει σαν κεντρικός πυλώνας της υγείας για Νάξο, Αμοργό και τις Μικρές Κυκλάδες (Δονούσα, Σχοινούσα, Ηρακλειά, Κουφονήσια )

Αν το νοσοκομείο λειτουργούσε κανονικά θα μειώνονταν οι διακομιδές από αέρα και θάλασσα, οι οποίες κόστισαν για τα έτη 2010 και 2011 2,5 έως 3 περίπου εκατομμύρια ευρώ, χώρια την ταλαιπωρία των ασθενών που θα μπορούσαν να αντιμετωπισθούν εδώ άμεσα και που, ενδεχομένως, να κινδύνευε η ζωή τους από τη μη άμεση αντιμετώπιση ενός "επείγοντος περιστατικού".

Επίσης, πρέπει να αναφερθούμε στο σημαντικό ζήτημα του αντίτιμου για την εξυπηρέτηση στο νοσοκομείο: των 5ευρων, των Επειγόντων Περιστατικών, της συνταγογράφησης και των παρακλινικών εξετάσεων που εισπράττονται παράνομα από το νοσοκομείο με εντολή της διοίκησης ενώ υπάρχουν ΦΕΚ και εγκύκλιοι που το απαγορεύουν. Αντιθέτως, η διοίκηση του ΓΝ-ΚΥ αποδυναμώνοντας συνεχώς τομείς όπως η νοσηλευτική, το φαρμακείο κ.α, πλαισιώνει αυτόν τον παράνομο εισπρακτικό μηχανισμό με μετακινήσεις προσωπικού, με το πρόσχημα ότι πρέπει το ΓΝ-ΚΥ Νάξου να έχει έσοδα για να μπορέσει να πληρώσει τους προμηθευτές του. Νοοτροπία δηλ ανώνυμης εταιρείας του ιδιωτικού τομέα – τόσα τα έξοδα, τόσα τα έσοδα. Η δωρεάν περίθαλψη πήγε περίπατο...

Η ανθρώπινη ζωή στις μέρες της άγριας επίθεσης του καπιταλισμού και του κράτους δεν έχει καμιά αξία και ο ασθενής αντιμετωπίζεται πλέον σαν πελάτης που θα φέρει το μέγιστο δυνατό κέρδος, ισοπεδώνοντας κάθε έννοια ανθρωπιάς, αλληλεγγύης, κοινωνικού αγαθού και δικαιώματος για ελεύθερη πρόσβαση στη δωρεάν υγεία – περίθαλψη – πρόνοια σε όλους, ανεξαρτήτως εθνικότητας, χρώματος, διαφορετικότητας και τάξης.

Οι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες από τους εργαζόμενους στον χώρο της υγείας μαζί με τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας μπορούν να εμποδίσουν και να ανατρέψουν αυτή την πολιτική διάλυσης κάθε κοινωνικής κατάκτησης.

ΑΥΤΟΙ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΚΕΡΔΗ ΚΑΙ ΖΗΜΙΕΣ

ΕΜΕΙΣ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΖΩΕΣ

ΔΩΡΕΑΝ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ

ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ ΚΑΙ ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΟ

Ανοιχτή Συνέλευση Νάξου

8 Μαΐου 2012