Για τις ρατσιστικές ταραχές στην Πάτρα

Με αφορμή τη δολοφονία του 29χρονου Θανάση Λαζανά και τα όσα ακολούθησαν…

Τα ξημερώματα του Σαββάτου 19 Μάη, δολοφονήθηκε από 3 μετανάστες στην περιοχή Κρύα Ιτεών της Πάτρας, ο 29χρονος Θανάσης Λαζανάς. Εδώ και περισσότερο από ένα χρόνο, και ύστερα από τη λειτουργία του καινούργιου λιμανιού της Πάτρας στην ευρύτερη περιοχή του νοτίου διαμερίσματος, πλήθος μεταναστών κινούνται και ζουν στην περιοχή προσπαθώντας να βρουν μια ευκαιρία να μπουν σε κάποιο από τα πλοία που οδηγούν στην Ιταλία και από εκεί να κατευθυνθούν προς τη βόρεια και δυτική Ευρώπη.

Οι μετανάστες, στην πλειοψηφία τους, ζουν στο παλιό εργοστάσιο της Πειραϊκής-Πατραϊκής στο οποίο έχουν δημιουργήσει έναν πρόχειρο καταυλισμό για να μπορέσουν κατά κύριο λόγο να προστατευτούν από τις καιρικές συνθήκες. Ο εν λόγω καταυλισμός έχει αποτελέσει στόχο των κατασταλτικών αρχών ουκ ολίγες φορές το τελευταίο διάστημα (εμπρησμός, διακοπή υδροδότησης κλπ.), ενώ οι ίδιοι οι μετανάστες βιώνουν τα κυνηγητά, τους ξυλοδαρμούς και τις επιχειρήσεις-”σκούπα” της αστυνομίας σε καθημερινό επίπεδο. Παράλληλα, τα τοπικά μμε, μέσα από αλλεπάλληλα συκοφαντικά δημοσιεύματα, έχουν δημιουργήσει μια εικόνα στοχοποίησης για το συγκεκριμένο χώρο στρώνοντας κι αυτά με τη σειρά τους το έδαφος για την εκκένωση, πάνω από το οποίο θα περάσει ο φόβος, το μίσος και ο ρατσισμός.

Η απόπειρα ρατσιστικού πογκρόμ που πραγματοποιήθηκε τις επόμενες μέρες και οι κανιβαλικές λογικές που αναπτύχθηκαν στο δρόμο μπροστά από την πύλη της Π-Π, αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Η προέλευση, το κοινό σκούρο χρώμα και η κοινή κοινωνική συνθήκη ζωής των δραστών της δολοφονίας με τους κατοίκους του καταυλισμού, οδήγησε στη στοχοποίηση (τόσο από το κράτος, το παρακράτος και τα μμε όσο και από μια μερίδα των κατοίκων της περιοχής) όλων των εξαθλιωμένων ανθρώπων που ζουν στην πειραϊκή πατραϊκή και στην απόδοση συλλογικής ευθύνης για ένα έγκλημα που δεν διέπραξαν από κοινού.

Σ’ αυτό το σημείο θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως για κανένα λόγο δεν χαρακτηρίζουμε την τοπική κοινωνία των Ιτεών ως ρατσιστική στο σύνολό της. Πρόκειται για μια από τις πιο φτωχές εργατικές γειτονιές της Πάτρας όπου οι κάτοικοι της ζουν εδώ και πολλά χρόνια σε συνθήκες ανεργίας και διαρκούς υποβάθμισης. Και ακριβώς αυτή την κατάσταση ήρθαν να εκμεταλλευτούν τα αποβράσματα της χρυσής αυγής με αφορμή τη δολοφονία του 29χρονου για να διαχύσουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο και να προσπαθήσουν να αποκτήσουν κοινωνική νομιμοποίηση, κάτι που τελικά δεν κατάφεραν.

Σε αντίθεση με την καπιταλιστική ευμάρεια που επικρατούσε τα προηγούμενα χρόνια και κατά την οποία οι μετανάστες αποτελούσαν ένα χρήσιμο για τα αφεντικά, φθηνό και ελέγξιμο εργατικό δυναμικό, σήμερα, σε συνθήκες οξυμένης κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής κρίσης, οι μετανάστες έχουν πάψει πλέον σε μεγάλο βαθμό να είναι αναγκαίοι για το κεφάλαιο, μιας και το ρόλο του εφεδρικού στρατού εργασίας και του φθηνού εργατικού δυναμικού που προωθεί την αύξηση των καπιταλιστικών κερδών μπορεί πλέον κάλλιστα να τον παίξει και ο ντόπιος πληθυσμός.

Οι μετανάστες αντιμετωπίζονται πια από τον κυρίαρχο λόγο ως “εισβολείς που ήρθαν στη χώρα για να κλέψουν, να ρημάξουν και να σκοτώσουν” και σε βάρος τους αναπτύσσονται μια σειρά κατασταλτικών πολιτικών. Μέσα από τη θωράκιση των συνόρων (με την ευρωαστυνομία της FRONTEX, τα ναρκοπέδια και τους φράχτες) στο εξωτερικό όριο της Ευρωπης-φρούριο, αλλά και με τις συνεχείς επιχειρήσεις-”σκούπα”, τη δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης, τις απελάσεις και τη διάχυση του ρατσιστικού λόγου και της λογικής του “διαίρει και βασίλευε” στο εσωτερικό, επιχειρείται η κοινωνική απομόνωση των μεταναστών, προωθείται ο κοινωνικός κανιβαλισμός και αποπροσανατολίζεται η κοινωνική οργή ούτως ώστε να μην στραφεί σε βάρος των πραγματικών υπεύθυνων για την καθημερινή λεηλασία των ζωών μας.

Σε καμιά περίπτωση δε θέλουμε να κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλο μας. Είναι γεγονός πως η υπερσυσσώρευση χιλιάδων άνεργων και πεινασμένων ανθρώπων σε περιοχές που ευνοείται η δημιουργία “γκέτο”, είτε αυτές είναι καταυλισμοί είτε γειτονιές στο κέντρο των πόλεων, δημιουργεί ένα εκρηκτικό κοινωνικό μείγμα που είναι έτοιμο να εκραγεί και πολλές φορές το κάνει.

Οι μετανάστες, αφού εκδιώχθηκαν βίαια από τις περιοχές τους εξαιτίας της δυστυχίας, της φτώχειας και των πολέμων που διεξάγει η παγκόσμια κυριαρχία και αφού επιβίωσαν -οι πιο τυχεροί- από βέβαιο πνιγμό στα σαπιοκάραβα που τους μεταφέρουν στο Αιγαίο και θάνατο από τις νάρκες στα σύνορα του Έβρου, έφτασαν στο εσωτερικό του Δυτικού κόσμου και αποτελούν ουσιαστικά μια στρατιά ανέργων, εξαναγκασμένων να κερδίσουν την επιβίωση τους μέσα στις ασφυκτικές συνθήκες ομηρίας που επιβάλλουν τα αφεντικά.

Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες εξαθλίωσης και στυγνής εκμετάλλευσης είναι επόμενο να εμφανίζονται φαινόμενα αντικοινωνικών συμπεριφορών και κανιβαλισμού που δημιουργούν σοβαρά προβλήματα συνύπαρξης τα οποία πολλές φορές οξύνονται και από την παρουσία της μαφίας (εμπόριο ναρκωτικών, λευκής σαρκός και δουλεμπόριο), ντόπιας και ξένης, η οποία διεξάγεται σε συνεργασία με τον κρατικό μηχανισμό και αποτελεί μια από τις πιο επικερδείς επιχειρήσεις του καπιταλισμού. Όπως και να ‘χει, πρέπει να γίνει σαφές ότι το να είναι κανείς μετανάστης δεν αποτελεί ούτε κάποιου είδους ιδιώνυμο αδίκημα που ευνοεί την εκ των προτέρων εγκληματοποίηση του, ούτε από την άλλη κάποιον καθαγιαστικό τίτλο που κάθε του συμπεριφορά γίνεται άκριτα αποδεκτή. Όλοι κρινόμαστε από τις πράξεις μας…

Εκείνο όμως που προέχει να δούμε όλοι, πριν οδηγηθούμε σε εύκολα συμπεράσματα, είναι το ποιοι πραγματικά ευθύνονται για τη δεινή θέση στην οποία βρίσκονται σήμερα όλοι οι καταπιεσμένοι και να στοχοποιήσουμε με τη σειρά μας το κοινωνικό και πολιτικό σύστημα που γεννάει τη φτώχεια, τον πόλεμο, την εξαθλίωση και το θάνατο. Γιατί δεν μπορεί να στρεφόμαστε ενάντια στο διπλανό μας, να εχθρευόμαστε τον άλλο καταπιεσμένο και εκμεταλλευόμενο επειδή έχει διαφορετικό χρώμα, άλλη εθνική καταγωγή και μιλάει άλλη γλώσσα, αλλά μόνο σε όσους δημιούργησαν αυτό τον κόσμο με τέτοιους όρους ώστε να διασφαλίζεται πλήρως η διαιώνιση της κερδοφορίας και της εξουσίας τους.

Θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι η λύση βρίσκεται μόνο στη συλλογικοποίηση, την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση όλων των από τα κάτω. Στη συνειδητοποίηση της κοινής ταξικής μας θέσης και της ανάγκης αρμονικής και ελεύθερης συνύπαρξης όλων με γνώμονα την αλληλοβοήθεια και τον αλληλοσεβασμό, μακριά από τον καπιταλισμό και το κράτος του, τους θεσμικούς και μη θιασώτες της διαμεσολάβησης και του αλληλοσπαραγμού. Για τη δημιουργία κοινών ταξικών και κοινωνικών σχέσεων ντόπιων και ξένων και για την ανάπτυξη ενός συλλογικού και συντροφικού αγώνα ενάντια στους καθημερινούς μας δυνάστες, στον καπιταλισμό και το κράτος…

Ενάντια στα ρατσιστικά πογκρόμ, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και τις αντικοινωνικές συμπεριφορές από όπου και αν προέρχονται…

Στον πόλεμο των φτωχών, ο μόνος κερδισμένος είναι το κράτος, τα αφεντικά και οι υπερεθνικοί τους σύμμαχοι…

Κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών για τη δημιουργία μιας κοινωνίας ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας

αναρχική ομάδα “Δυσήνιος Ίππος”

Πάτρα, 26 Μάη 2012