Στη μικροφωνική διαβάστηκε επίσης η προκηρυξη της Αυτόνομης Πρωτοβουλίας Νάξου για τη συντρόφισσα Στέλλα Αντωνίου που είχε μοιραστεί πριν δυο βδομάδες.
ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΞΕΣΗΚΩΜΟ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
Η μεγαλειώδης διαδήλωση της 12ης Φλεβάρη στην Αθήνα ενάντια στην ψήφιση του δεύτερου μνημονίου αποκρύφτηκε επιμελώς από τα μέσα μαζικής εξημέρωσης παρότι ήταν ένας παλλαϊκός ξεσηκωμός, παρότι ήταν η μεγαλύτερη συγκέντρωση ενάντια στις πολιτικές και οικονομικές συνθήκες που ρημάζουν την κοινωνία, παρότι μεγάλο κομμάτι του κόσμου είχε τη διάθεση να συγκρουστεί με το σάπιο καθεστώς, και το έκανε.
Ήταν τόσο μαζική η προσέλευση στη διαδήλωση της Κυριακής στο Σύνταγμα που η αστυνομία εξαπέλυσε πραγματική δολοφονική επίθεση με επικίνδυνα χημικά χωρίς την παραμικρή αφορμή, ψεκάζοντας πρώτους τον Γλέζο και τον Θεοδωράκη, μόνο και μόνο για να εκκενώσει την ασφυκτικά γεμάτη πλατεία Συντάγματος. Μέσα στο πανδαιμόνιο που ακολούθησε μόνο η αλληλεγγύη και ψυχραιμία των 700.000-800.000 διαδηλωτών απέτρεψε το ποδοπάτημα και τον πανικό.
Έτσι, η ορμή του πλήθους που είχε συγκεντρωθεί για να αντιδράσει στην ψήφιση του σκληρότερου μεταπολεμικού νομοθετήματος, το οποίο υποθηκεύει τη ζωή των επερχόμενων γενιών στην εξαθλίωση και την καταπίεση, τελικά διοχετεύθηκε σε οδομαχίες με τις δυνάμεις καταστολής που απωθούσαν τους διαδηλωτές όλο και πιο μακριά από το θέατρο της ψηφοφορίας, τη Βουλή.
Την επόμενη μέρα τα κανάλια για άλλη μια φορά απέδειξαν πόσο πιστά υπηρετούν το σύστημα. Στα δελτία δεν υπήρχε λέξη για το μνημόνιο 2, για το μέγεθος και την αποφασιστικότητα της διαδήλωσης. Υπήρχαν μόνο τα καμμένα κτίρια στο κέντρο της πόλης, και μάλιστα με υπερβολές και ψέματα. Άφθονα κροκοδείλια δάκρια για ένα σινεμά που τελικά θα λειτουργήσει πάλι σύντομα, θρήνοι για κάποιους εργαζόμενους στο κέντρο της Αθήνας που ίσως να χάσουν τη δουλειά τους, αλλά κουβέντα για τα εκατομμύρια των πεινασμένων που θα προστεθούν στους ήδη υπάρχοντες μετά την εφαρμογή των νέων αδυσώπητων μέτρων.
Κι από κοντά οι νέες μέθοδοι του FBI με φωτογραφίες στην τηλεόραση να ζητάνε κάτι παλιό: τη ρουφιανιά, να καταδώσουν κάποιοι ανώνυμοι άτομα που συμμετείχαν στη διαδήλωση. Νομίζουν ότι το σύνολο της κοινωνίας έχει τη δική τους ηθική υπόσταση;
Η πρόσφατη συγκέντρωση στις 12-2 ήταν η μεγαλύτερη ως τώρα στην εποχή του μνημονίου, ενώ σε πολλές ακόμα πόλεις έγιναν ταραχές και καταλήψεις δημόσιων κτιρίων (Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Βόλος, Αγρίνιο, Ηράκλειο, Χανιά, Κέρκυρα).
Εδώ στη Νάξο έγιναν συγκεντρώσεις δυο μέρες:
· Δυο συγκεντρώσεις το Σάββατο 11 Φλεβάρη, του ΠΑΜΕ και της Ανοιχτής Συνέλευσης Νάξου και
· Μια που καλέστηκε αυθόρμητα από τα σωματεία (Σύλλογος Δασκάλων-Νηπιαγωγών Νάξου, ΕΛΜΕ Ν. Κυκλάδων, Σύλλογος Εργαζομένων ΟΤΑ Νάξου, Εμπορικός Σύλλογος Νάξου, Σύλλογος Εργαζομένων Τομέα Υγείας Νομού Κυκλάδων) και την Ανοιχτή Συνέλευση την Κυριακή με τη συμμετοχή 300 περίπου ανθρώπων.
Αξίζει ιδιαίτερα να αναφέρουμε τη μαθητική διαδήλωση που έγινε στη Χώρα από τους μαθητές του Γενικού Λυκείου μια βδομάδα μετά στις 19 Φλεβάρη, μια διαδήλωση που κατήγγειλε όχι μόνο το χάλι μιας εκπαίδευσης που οδεύει ολοταχώς προς την ιδιωτικοποίηση και την πλήρη απαξίωση, αλλά και διατράνωνε την αγωνία των νέων για το αδιέξοδο που τους περιμένει.
Όσο κυλάει ο χρόνος, όσο καταληστεύουν τη ζωή μας και όσο βαθαίνει η καταπίεση και η καταστολή, ολοένα και περισσότερος κόσμος συνειδητοποιεί ότι η άγρια επίθεση που έχει εξαπολύσει το κράτος και το κεφάλαιο δεν έχει τελειωμό, και θα συνεχιστεί σαν αποτέλεσμα της ανάγκης του κεφαλαίου να εξασφαλίσει την κερδοφορία του. Σ’ αυτή την πορεία, οι μούτζες προς τη Βουλή που βλέπαμε στο Σύνταγμα το καλοκαίρι έχουν κλείσει στις γροθιές που υψώθηκαν την Κυριακή.
Γίνεται ολοένα και πιο φανερό ότι δεν υπάρχει καμιά διέξοδος μέσα στον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό. Όλες οι προτάσεις που διατυπώνονται για επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, την έκδοση ευρωομολόγων, την επιστροφή στη δραχμή κλπ, στην ουσία συσκοτίζουν την κατάσταση και προβάλλουν ότι το πρόβλημα είναι ζήτημα διαχείρισης αποφεύγοντας τη ριζική κριτική στον καπιταλισμό. Έτσι προτείνουν «βιώσιμες» λύσεις συσπειρώνοντας γύρω τους έναν κόσμο σε στρεβλή βάση, δηλαδή «για τη διάσωση της Ελλάδας», ενώ η κρίση του συστήματος είναι δομική και γι’ αυτό παγκόσμια. Εξάλλου αυτό διαγράφεται και από τη γεωγραφική της εξάπλωση -ξεκίνησε από την Αμερική, με την αμερικανική οικονομία να είναι ακόμα στην κόψη του ξυραφιού, ενώ ήδη έχει προχωρήσει στην Ελλάδα, την Ιρλανδία, την Ιταλία και την Ισπανία.
Η απάντηση σε αυτή την παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού δεν είναι άλλη από την ανάπτυξη των ταξικών και κοινωνικών αγώνων με στόχο την καταστροφή του συστήματος, για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας βασισμένης στην κοινωνική αλληλεγγύη και δικαιοσύνη, χωρίς καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο.
Σήμερα παρά ποτέ είναι αναγκαίες οι συλλογικές αυτοοργανωμένες αντιστάσεις:
- στους χώρους δουλειάς με ακηδεμόνευτες απεργίες στη λογική της αυτοδιεύθυνσης
- στα σχολεία και τα πανεπιστήμια, με κινητοποιήσεις και καταλήψεις,
- σε κάθε χώρο παροχής κοινωνικών αγαθών και υπηρεσιών, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και τους αποκλεισμούς του πληθυσμού
- στις γειτονιές και στα χωριά για την υπεράσπιση των κοινοτήτων από τα κρατικά κι επιχειρηματικά συμφέροντα που τις απειλούν
- η άρνηση πληρωμών και η πολιτική ανυπακοή
- η δημιουργία ανταγωνιστικών κοινωνικών δικτύων αλληλεγγύης στα πλαίσια αυτού του αγώνα
Η ενεργητική συμμετοχή σε τέτοιες διαδικασίες, όταν είναι ακηδεμόνευτες, είναι η μόνη διέξοδος στο τέλμα που μας έχει φέρει η οικονομική και πολιτική εξουσία.
Ανοιχτή Συνέλευση Νάξου
Η Ανοιχτή Συνέλευση συνεδριάζει κάθε Δευτέρα στις 6.00μμ στον πολιτικό-κοινωνικό χώρο Αντιμάμαλο, στην Χώρα Νάξου, στην οδό Παπαβασιλείου. Για επικοινωνία: krisisassemblynaxos@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου