ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ – ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΠΑΝΤΟΥ
ΔΥΝΑΜΙΚΕΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ - ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΥΠΑΚΟΗ
ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
Αυτή τη στιγμή το ελληνικό κράτος και οι διαχειριστές της εξουσίας βρίσκονται κυριολεκτικά στο καναβάτσο. Η όξυνση των κοινωνικών αντιδράσεων ενάντια στη λαίλαπα του μεσοπρόθεσμου, αλλά και το ατελέσφορο των μέτρων -αφού το έλλειμμα αντί να υποχωρεί διογκώνεται-, προκαλεί κλυδωνισμούς σε όλο το πολιτικό και αστικό κατεστημένο.
Τα αδηφάγα κυκλώματα του χρηματοπιστωτικού συστήματος απαιτούν όλο και περισσότερα. Όμως η εικονική διαμάχη μεταξύ κρατών και των αγορών (ωσάν να επρόκειτο για δυο διαφορετικά στρατόπεδα) είναι στημένη και εξυπηρετεί, μεταξύ άλλων, και το άγριο πλιάτσικο που έχει εξαπολυθεί ενάντια στις κοινωνίες.
Είναι γεγονός ότι το κράτος επιχορηγεί το μεγάλο κεφάλαιο είτε άμεσα (βλ. PROTON BANK), είτε έμμεσα (π.χ. οι 56 τόσες φοροαπαλλαγές των εφοπληστών) χωρίς να νοιάζεται για το έλλειμμα και τα χρέη. Την ίδια στιγμή βυθίζει όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού στη φτώχεια και την εξαθλίωση.
Στις 23 Οκτώβρη στην ευρωπαϊκή σύνοδο αποφασίζεται το εύρος της ελληνικής χρεοκοπίας και η μεγάλη αγωνία των ντόπιων και ξένων εξουσιαστών είναι για τις ζημιές που θα υποστεί το τραπεζικό σύστημα. Δεν τους καίγεται καρφί για τα αποτελέσματα που έχουν οι πολιτικές τους στα εκατομμύρια ανθρώπους που οδηγούν σε απόγνωση.
Η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία ακροβατεί στο χείλος του γκρεμού με κίνδυνο να γκρεμοτσακιστεί ανά πάσα στιγμή. Χρέος μας είναι να της δώσουμε μια ακόμα ώθηση πριν να είναι πολύ αργά, όχι μόνο για την κοινωνία αλλά για όλο τον πλανήτη.
Δεν υπάρχει καμιά λύση στα αδιέξοδα του καπιταλισμού. Όλες οι προτάσεις που διατυπώνονται για επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, την έκδοση ευρωομολόγων, την επιστροφή στη δραχμή κλπ, στην ουσία παρατείνουν τη ζωή ενός άδικου και σκληρού συστήματος. Επιπλέον, προετοιμάζουν το έδαφος για την επόμενη μέρα της αποχώρησης της παρούσας κυβέρνησης.
Ποια θα είναι η επόμενη μέρα σύμφωνα με τους οπαδούς του σημερινού συστήματος; Κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης που θα την ονομάσουν εθνικής ενότητας με τα ρετάλια του ΠΑΣΟΚ μαζί με τον Σαμαρά και τον Καρατζαφύρερ, με το ρεμάλι της εξουσίας Μπακογιάννη και τους γνωστούς ανάλγητους τεχνοκράτες υπεράνω πάσης υποψίας; Το σίγουρο είναι ότι ένας τέτοιος σχηματισμός θα είναι εγγυητής της συνέχισης της ίδιας πολιτικής και της επιβολής της με ακόμα πιο βίαιο και ολοκληρωτικό τρόπο.
Από τη στιγμή που το κοινωνικό συμβόλαιο πάνω στο οποίο οικοδομήθηκε ο καπιταλισμός στην Ελλάδα μετά τον πόλεμο έχει σπάσει, από τη στιγμή που οι ταξικές ισορροπίες και η κοινωνική ειρήνη έχουν διαρραγεί, όλα είναι πιθανά για το χειρότερο ή για το καλύτερο.
Βρισκόμαστε σε πόλεμο. Ένας βίαιος μετασχηματισμός της κοινωνίας επιβάλλεται από τα πάνω με την ελαστικοποίηση της εργασίας, τον τρόμο της ανεργίας, αυξήσεις και φόροι παντού, φτώχεια κι εξαθλίωση, άγρια καταστολή με διώξεις και φυλακίσεις αγωνιστών, ανεξέλεγκτη βία από τους μπάτσους στους αντιστεκόμενους. Και μαζί μ’ αυτά, κάνουν την εμφάνισή τους διάφορα αντικοινωνικά αποβράσματα, οι φασίστες με τις ψυχώσεις περί καθαρής φυλής και τις ονειρώξεις για τη μεγάλη ιδέα και οι οποίοι αποτελούν τον εφεδρικό παρακρατικό μηχανισμό της εξουσίας, -ειδικά τώρα που ζορίζουν τα πράγματα.
Πάντως κάτι φαίνεται να αλλάζει το τελευταίο διάστημα, με τις κινητοποιήσεις στους εργασιακούς χώρους να έχουν πάρει μια πιο μαχητική στροφή. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, ακόμη κι οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ εξαναγκάστηκαν από την πίεση του κόσμου να μετατρέψουν την απεργία στις 19 Οκτώβρη σε 48ωρη. Γι’ αυτό και οι άγριες απεργίες, οι δυναμικές διαδηλώσεις και οι καταλήψεις δημόσιων κτιρίων πρέπει να γίνουν διαρκείας και να γενικευτούν παντού. Οι αγώνες δεν μπορούν πια να περιοριστούν σε συντεχνιακά αιτήματα, οφείλουν να γενικευτούν και να πολιτικοποιηθούν παίρνοντας τα χαρακτηριστικά ενός ανατρεπτικού κινήματος.
Στις 20 Οκτώβρη ψηφίζεται το πολυνομοσχέδιο (νέο μισθολόγιο, απολύσεις στο δημόσιο, περικοπές συντάξεων, μείωση του αφορολόγητου, κατάργηση των φοροαπαλλαγών και των κλαδικών συμβάσεων) και δεν θα το αφήσουμε να περάσει. Όχι μόνο δεν θα φοβηθούμε τη σύγκρουση. Αντιθέτως, επιβάλλεται να την επιδιώξουμε ολομέτωπα γιατί δεν ανεχόμαστε άλλο την υποδούλωση όλης της κοινωνίας από ένα τελειωμένο απολυταρχικό καθεστώς. Οι μέρες τους είναι μετρημένες, όμως μια διάδοχη κατάσταση που θα είναι απλά μια εναλλαγή προσώπων θα πρέπει να μας βρει πάλι στο δρόμο αποφασισμένους.
Οι συλλογικές αυτοοργανωμένες αντιστάσεις στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία και τα πανεπιστήμια, στις γειτονιές και στα χωριά, η άρνηση πληρωμών και η πολιτική ανυπακοή καθώς και η δημιουργία κοινωνικών δικτύων αλληλεγγύης προϋποθέτουν την ενεργητική συμμετοχή όλων μας σε διαδικασίες μακριά και έξω από εξουσιαστικούς θεσμούς.
Είναι στο χέρι μας να μην τους αφήσουμε να τιθασεύσουν την κοινωνική οργή αλλά να φουσκώσουμε το ποτάμι της αντίστασης μέσα από ανυποχώρητους, αδιαμεσολάβητους και δυναμικούς αγώνες.
Διότι η μόνη διέξοδος από το τέλμα που μας έχουν ρίξει είναι η πλήρης καταστροφή του καπιταλισμού και η οικοδόμηση μιας κοινωνίας δικαιοσύνης και ελευθερίας.
Ανοιχτή Συνέλευση Νάξου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου